NeuroParade
Genre: Cabaret-pop met theatrale flair
Taal: Engels
8 songs & 1 breakdown
NeuroParade is geen concert, het is een voorstelling.
Geen verzameling liedjes, maar een optocht van rollen, scripts en applausmomenten.
Meestal gevolgd door mentale instorting zodra het gordijn dichtgaat.
In dit Engelstalige album loop je mee in de stoet van iemand die altijd performt,
functioneert en schittert… maar nooit pauze heeft.
De songs zijn stuk voor stuk mini-musicals over:
-
het dragen van maskers die applaus krijgen terwijl jij eronder verdwijnt
-
het falen om te rusten omdat je zelfs ontspanning moet “verdienen”
-
het leven als cabaret, waar uitputting verpakt wordt in charme
-
en de uiteindelijke keuze: nog één nummer brengen of gewoon plat gaan liggen?
Elke track is een scène.
Elke scène is herkenbaar voor wie ooit “sterk” genoemd werd terwijl ze eigenlijk hulp nodig hadden.
Of voor wie applaus kreeg en zich tegelijk nog nooit zo onzichtbaar voelde.
NeuroParade laat je lachen, zuchten en jezelf herkennen in de chaos.
Niet als slachtoffer,
maar als hoofdrolspeler
met afbrokkelende glimlach
en een glitterkroon op half zeven.
🎵 Made This Way
Een opzwepende, rebelse opener.
Deze song is geen verontschuldiging, maar een statement: ik ben niet stuk, ik ben gewoon zo gemaakt.
Over neurodivergentie als ontwerp, niet als defect. Een ode aan wie “te veel” genoemd wordt en gewoon weigert dat nog langer als verwijt te aanvaarden.
🎵 Cast List
Een schrijnende aanklacht in monoloogvorm.
Over hoe je zonder script in een toneelstuk belandt waar je elke rol speelt, behalve die van jezelf.
De song stelt: Jullie vonden me geweldig zolang ik precies gaf wat jullie wilden. Maar vroeg ooit iemand wie ik eigenlijk ben?
Het antwoord is pijnlijk stil.
🎵 Curtains, Darling
Het podium schittert. Jij straalt. Maar vanbinnen?
Deze song is het anthem van wie perfect functioneert op de buitenkant, terwijl het innerlijk langzaam breekt.
Een komisch-tragische performance over ‘doorgaan’ terwijl je eigenlijk al bent ingestort — alleen nog niet officieel.
🎵 Queen Of The Half-Done Parade
Welkom in het huis van uitgestelde intenties.
De afwas? Halverwege. De sokken? Opstandig.
Deze ADHD-parade draait om alles wat nét niet af is – maar hé, je hebt wel in Klingon gezongen terwijl je een playlist maakte voor de koelkast.
Een vrolijke chaos waar je hoofd een better show runt dan je huishouden.
🎵 Madness In My Moonlight
Een zwoel donker nachtelijk cabaret over sociale overprikkeling.
De wereld draait, de blikken prikken, maar jij danst alleen in je hoofd.
Deze song vangt de verwarring van gesprekken die je niet kan volgen, en het theater van stoer zijn terwijl je liever gewoon zou verdwijnen.
🎵 Encore, But Make It Horizontal
Het perfecte lied voor mensen die na één feestje drie dagen moeten liggen.
De boodschap: ja, ik wil een bisnummer – maar dan liggend, in een dekenfort, met glitterkousen en mentale stilte.
Slaap als protest, rust als performance.
🎵 Applause, Please
Een pleidooi tegen applaus dat niets zegt.
Je krijgt lof, ovaties, bewondering — maar ze klappen voor je masker, niet voor wie eronder leeft.
Deze song laat het wrange gevoel horen van presteren voor mensen die je nooit echt gezien hebben.
🎵 No More Spotlight
De spotlight is uit, de make-up ligt op het nachtkastje, en eindelijk mag je breken.
Dit is de afsluiter voor wie uitgeput is van ‘doen alsof’.
Geen lichten, geen toeschouwers, alleen jezelf – rauw, echt en zonder applaus.
Herstel begint niet in de schijnwerpers, maar in stilte.
Reactie plaatsen
Reacties