Deze tekst fileert de mythe dat “rust nemen” de universele oplossing is voor vermoeidheid of overprikkeling. Ze legt uit hoe rust voor neurodivergente breinen geen vanzelfsprekend herstel is, maar een energieslopend logistiek project vol innerlijk lawaai, onbegrip en goedbedoelde maar misplaatste adviezen.
In plaats van ontspanning brengt rusttijd vaak extra stress, frustratie en een mentale moshpit die zelfs een wellness-influencer zou doen hyperventileren.
Kort gezegd:
Rust is niet altijd helend.
Soms is het gewoon een ander soort overbelasting, met een geurkaars ernaast.
Rust is overrated als je hoofd lawaai blijft maken
Rust is zogenaamd de remedie voor alles.
Meditatie-apps beloven innerlijke vrede.
Wellness-influencers zweren bij ademhalingsoefeningen.
En elke derde post op Instagram claimt dat je chakra’s in balans komen als je maar genoeg salie verbrandt.
Maar wat als je hoofd al een decennialang rockconcert organiseert, compleet met drumsolo’s en moshpit?
Probeer je eens voor te stellen:
ik lig op de bank,
kaarsjes aan,
zachte playlist,
en in mijn brein barst een festival los waar elke gedachte worstelt om het hardst geschreeuwd te worden.
Ontspanning kost me meer energie dan doorwerken.
Serieus: ik kan me beter richten op deadlines dan op een ademhalingsoefening.
Een simpel moment van rust vraagt om een logistieke operatie van militaire proporties:
eerst de telefoon uit,
dan de notificaties dempen,
gordijnen dicht,
kussen goed leggen,
comfortabele positie vinden,
mentale checklist afvinken…
en vervolgens merk ik dat ik al 45 minuten bezig ben met voorbereiden
en nog geen seconde écht ontspannen ben.
Goedbedoelde tips
En dan, precies op het hoogtepunt van mijn innerlijke vuurwerk,
komt de omgeving met hun greatest hits aanzetten.
Alsof hun tips een reddingsboei zijn,
terwijl ze eigenlijk gewoon extra bagage zijn op mijn overvolle bagagekarretje.
"Schrijf alles van je af, dat helpt echt!"
Prima, ik zal beginnen met:
'Beste dagboek, vandaag ben ik voor de 482e keer niet begrepen.'
"Misschien moet je mediteren, je hoofd leegmaken."
Geloof me, als ik mijn hoofd nog leger maak,
raak ik oprecht kwijt hoe ik ademhaal.
Mijn hoofd is niet vol, het is een oorlogszone.
"Ga even wandelen, frisse lucht doet wonderen!"
Ah ja, want de buren zullen het geweldig vinden
als ik in pyjama door de straat strompel
terwijl ik overweeg of ik überhaupt nog terug naar huis wil.
"Slaap lekker uit, dan voel je je snel beter!"
Slapen?
Als mijn brein een uitknop had, was ik allang comateus.
Dit is geen vermoeidheid, dit is systeemfout 404: energie not found.
"Misschien wat gezonder eten?"
Ja, laat me even mijn vijf sterren gerecht bereiden
terwijl ik discussieer of douchen vandaag nog haalbaar is.
Mijn dieet heet momenteel 'wat er het dichtstbij ligt'.
"Vergeet niet aan self-care te doen, je verdient het!"
Geloof me, self-care is niet altijd roze badschuim en kaarsjes.
Soms is het gewoon: ademen, douchen als bonuslevel,
en niet gillen wanneer iemand vraagt hoe het gaat.
"Pak je hobby’s weer op, dat zal deugd doen!"
Mijn enige hobby op dit moment is overleven
zonder passief-agressief te worden wanneer mensen goedbedoelde tips geven.
Dus ja, rust is overrated.
Het is een luxe-illusie voor mensen wier brein niet continu confetti afvuurt.
Voor mij is het al een overwinning als ik niet in complete paniek schiet wanneer ik éven niks doe.
Reactie plaatsen
Reacties